Alimentatie

Er kan sprake zijn van een alimentatierecht voor de minst draagkrachtige partner en voor de kinderen. De onderlinge zorgplicht van de partners en de zorgplicht voor de kinderen eindigen niet bij echtscheiding. Er is een duidelijk onderscheid gemaakt tussen de alimentatie voor de ex-partner en de kinderen, ook fiscaal.

 

Partneralimentatie

Partneralimentatie is een bijdrage in het levensonderhoud van de ex-partner indien deze niet voldoende in eigen onderhoud kan voorzien. Deze verplichting kan voortvloeien uit een huwelijk of een geregistreerd partnerschap. Alleen samenwonen, zelfs met samenlevingscontract, is niet voldoende. Alimentatie komt pas aan de orde indien één van de partners onvoldoende inkomsten heeft of zich onvoldoende inkomsten kan verwerven en daardoor niet in eigen onderhoud kan voorzien.

De duur van de partneralimentatie bedraagt in principe maximaal 12 jaar. Een huwelijk van 5 jaar of korter en zonder kinderen leidt nooit tot een langere alimentatieperiode dan de duur van het huwelijk. Men is vrij om met elkaar afspraken te maken over de hoogte van de partneralimentatie.

Indien men er samen niet uit komt bepaalt de rechter de hoogte. De rechter wordt daarbij geholpen door de daarvoor opgestelde TREMA normen (het rapport wordt incidenteel herzien en aangepast aan nieuwe wetgeving, jurisprudentie en gewijzigde inzichten). Deze is niet opleggend van aard maar geeft slechts een richting aan. In de praktijk worden de normen echter vrij nauwkeurig gevolgd. Afwijking vindt alleen plaats indien daar ruim voldoende argumenten voor zijn.

Uitgangspunt is de draagkracht en de behoefte. De laagste is bepalend voor de hoogte van de alimentatie rekening houdend met het draagkrachtloos inkomen (het deel van het inkomen dat zorgt voor een bestaansminimum blijft buiten beschouwing). Uiteraard spelen ook niet-financiële factoren en het begrip redelijkheid een rol. Uiteindelijk kan alimentatie nooit leiden tot een betere financiële positie voor de gerechtigde.

De kernbegrippen voor de bepaling van alimentatie zijn behoefte en draagkracht. Vrij vertaald: wat heeft de ene partner nodig aan alimentatie en wat kan de andere partner betalen. Het rapport Alimentatienormen geeft aanbevelingen voor de bepaling van de behoefte en de draagkracht.

 

Behoefte

De behoefte van de partner is gebaseerd op de welstand van de beide partners gedurende het huwelijk (of geregistreerd partnerschap). Het belang van deze welstand kan in de loop van de tijd minder worden.

 

Draagkracht

De draagkracht van de onderhoudsplichtige is afhankelijk van zijn of haar nieuwe omstandigheden. Afhankelijk van die omstandigheden wordt een berekening gemaakt op basis van het bruto- of nettoloon.